o niczym...

Siedzę i myślę o czym by napisać. Bo muszę przyznać, że po napisaniu tutaj czegoś czuję się lżejsza... Nie wiem dlaczego tak się czuję ale taka jest prawda :)

Ale od kilku dni jakoś weny nie mam do pisania.

Tak strasznie chciałabym już wiosny. Żeby zaczęło się zielenić za oknem... żeby ptaszki od rana pięknie ćwierkały (pomalutku już zaczynają), żeby kwiatki kwitły i zrobiło się pięknie kolorowo.... Mam nadzieję, że to co teraz się dzieje na zewnątrz to już właśnie początek wiosny, że zima już nie wróci do nas. Pogody długoterminowej nie sprawdzam żeby się nie denerwować hihi

Jakoś mi tak jest, sama nie wiem jak... Trochę smutno, trochę jestem zdenerwowana pracą i się stresuję czy dam radę zamknąć wszystko w terminie bo co rusz wyłazi coś nowego co psuje mi wszystko... I jak tu być zdrowym na umyśle....

Czekam z niecierpliwością na tą wiosnę i że niedługo złożę papiery i dostanę sanatorium i jak tam pojadę to całe towarzystwo nie będzie w wieku jak to mówią 60 plus vat... No nic zobaczymy bo co mam być to będzie....

W tym moim dziwnym stanie poukładałabym sobie puzzle. To mnie uspokaja, wycisza i pozwala się rozluźnić... Ale mam mały problem, nie bardzo mam miejsce no i puzzli też nie mam :) w sumie puzzle by się mogły znaleźć bo zawsze mogę rozwalić te co mam i ułożyć od nowa, no ale tej powierzchni trochę brakuje. A jak pomyślę, że w Warszawie zostały jeszcze moje ułożone sztuk 3 albo nawet 4 (więcej chyba nie) a przewiezienie ułożonych jest, powiedziałabym, dość kłopotliwe. Ale może kiedyś się uda, ale co z nimi zrobię to nie mam pojęcia......

To może na do widzenia trochę muzyczki???

Wiem że to się pojawia wszędzie i że dużo ludzi ma już tego dość ale mi się podoba:

Gotye

i jeszcze kilka innych co się mi podobają też :)

Gotan Project

Duran Duran

i może jakiś jazz w ciut innym wykonaniu ale ładne

Miles Davis